Sallandtrail 75km 2017 - 3x is niet altijd scheepsrecht..

Zoals elk jaar bij de Sallandtrail tot nu toe, is mijn voorbereiding niet top geweest. De kilometers begonnen dit jaar net weer een beetje op een normaal niveau te komen en toen kwamen de pijntjes weer opzetten, eerst mijn scheenbenen die begonnen te irriteren, daarna nog de bal van mijn voet. Daardoor weer wat weken wat rustiger aan moeten doen en wat meer proberen te fietsen.
Toch vol goede moed de laatste week ingegaan en proberen te stapelen en weer eens de bietensap uit de kast getrokken.

Het plan voor deze keer was gewoon lekker de 75km uitlopen en dan maar zien waar ik eindig. Eerste plek is zeker niet van belang en ik wou de volgende dag hopelijk ook nog kunnen lopen. Een goede generale voor de 75+25km in de Vogezen.

Het was wel weer een superdag voor de Sallandtrail, het weertje was ontzettend lekker met in de middag een graad of 14 en een mooi zonnetje. Geen regen, weinig wind. Tijdens het starten was het nog wat frisser, dus het hele dunne Salomon S-Lab Light jacket aangedaan over mijn shirt. Precies goed!

Foto: Annauf.nl

Toch altijd weer de neiging om te kijken hoe de kopgroep gaat lopen, dus gewoon vooraan meegegaan. Het ging eigenlijk best lekker, het liep soepel, geen last van mijn schenen of mijn voeten en het tempo ging ook wel fijn. Maar het moest later op de dag ook nog fijn lopen, dus ik besloot om het kopgroepje maar zijn gang te laten gaan en zelf nog iets rustiger aan te doen. Ging de eerste 5k vorig jaar in gemiddeld 4'21, dit jaar in 4'30. Zelfs nog iets rustiger dan ik dacht dat we liepen.

Ineens liep ik weer eens helemaal alleen bij de Sallandtrail, geen fietsers om me heen, geen andere lopers. Ga maar gewoon lekker genieten. Ik had voor de zekerheid ook maar eens mijn MP3-speler meegenomen, voor als ik het heel zwaar zou gaan krijgen, misschien dat dat nog eens helpt. Maar daar had ik niet eens zin in. Lekker in het zonnetje door het bos, heuveltje op, heuveltje af. Lekker relaxed blijven lopen. 2e 5km in gemiddeld 4'45.

Ik had me voorgenomen om eens extra goed te gaan letten op mijn energie-intake. Elke 2.5km 2 slokken water en elk half uurtje een gelletje. Dit leek erg goed te gaan, alleen moet je wat vaker je flesjes vullen bij de waterposten. Aangezien het toch relaxed ging vandaag mocht dat gelukkig wel. Kun je meteen een klein beetje kletsen met de mensen en van het zonnetje genieten.

Na een kilometer of 15 kwam ik weer bij een andere loper terecht, hij had ook uit de kopgroep moeten lossen en we raakten nog even aan de praat. Weer wat mooie verhalen meegekregen, hij was aan het trainen voor Marathon Rotterdam, maar kon best 4 weken vantevoren even de Sallandtrail 75 lopen, dapper! Het doel voor Rotterdam was sub3, veel succes in ieder geval! Op de heuvels van de Lemelerberg moest hij ook mij weer laten gaan en liep ik weer alleen. Omhoog ging ook nog best soepel, alleen het stukje off-road door de struiken een redelijk steil pad ging wandelend om de krachten nog wat te sparen.

Foto Annauf.nl

Vlak daarna kwam alweer de laatste heuvel van dit stuk parkoers en mochten we weer op pad richting het bos. Die laatste heuvel hakte er ineens toch wel hard in en mijn benen begonnen te kraken. Ineens was het allemaal niet meer zo leuk, het tempo stortte toch wel heel erg in en zelfs na het laatste kleine bultje op het vlakke land kwam het tempo er niet meer in. Het pad terug naar de bossen was ook nog eens erg saai, een lang, vlak zandpad. Normaal gesproken best lekker om even bij te komen, maar nu alleen maar een eindeloos pad om in steeds negatiever gedachten te geraken. Hoe kan dat zo snel ineens omslaan? Ik had er al snel ontzettend de pest in en mijn benen wilden totaal niet meer meewerken. Ik ga maar even een stukkie wandelen, wat is dit toch opeens? Gewoon doorlopen Vink! Zometeen in het bos op de toffe singletrails zal het vast wel weer gaan. Net was je nog aan het genieten bovenop de berg, met dat prachtige uitzicht. Niet miepen!

Na een eindeloos lang recht eind kwam ik dan eindelijk weer in het begin van het bos. Ik zag Bastiaan al staan om me de goede kant op te wijzen, maar ik was al geknakt. Het was te laat, mijn benen hadden er echt geen zin meer in en ikzelf ook niet meer. Het moet ook nog wel iets leuk blijven, hier kon ik niet meer van genieten. Zo goed met je energie proberen om te gaan, maar toch zo hard crashen... hoe dan?

Foto door Bastiaan.

Ik vertelde Bastiaan dat ik de handdoek al in de ring had gegooid en ging uitstappen. Nog even iets met hem gekletst en toch maar weer door, het is nog een km of 10 naar de finish. Doe maar gewoon rustig achter de 25km lopers aan die ook gezellig op het parkoers liepen. Maar zelfs dat was onderhand teveel gevraagd en na 43km besloot ik om geen stap meer hardlopend te zetten vandaag. Schluss... De telefoon uit mijn tas gepakt en de kortste weg richting het Ravijn genomen. Balen! Balen, balen en nog eens balen! Even mijn frustratie van mij afschrijven, Daniëlle even bellen wat me weer wat opluchtte en even een stukkie door Nijverdal wandelen.

Voor mij geen 1e plek op de Sallandtrail dit jaar, niet eens een finish. Maar gelukkig de 1e 30km nog wel kunnen genieten. Maar wat had ik graag het hele ritje kunnen genieten, wat was het een mooie dag en de natuur lag er weer prachtig bij! Eenmaal bij het Ravijn aangekomen zo'n beetje de hele kopgroep van de 75km ook weer gesproken, ze waren stuk voor stuk bij de 50km uitgestapt. Dat was spijtig om te horen, maar voor mij toch wel een kleine opluchting, ik was niet de enige waar het vandaag niet bij liep. Gedeelde smart enzovoort.. Bertus natuurlijk weer even bedankt, een lekker stukkie gezwommen en daarna de eerste lopers van de 50km binnengejuicht! Dominique en Ralph waren de nummer 1 en 2 op deze afstand met goede tijden. Weer veel bekenden gesproken en naderhand toch weer met een goed gevoel naar huis terug kunnen keren.

Ik hoef niet meer te balen, nu alleen even evalueren wat er fout ging. Volgende keer niet meer 2 dagen vantevoren keihard kracht/bovenlichaam gaan trainen omdat Ninja Warrior je zo motiveerde, volgende keer hopelijk minder pijntjes en eindelijk een keer een goede voorbereiding. Maar voor nu even bijkomen, weer wat rustige trainingen doen deze week en zondag mijn revanche halen bij de prachtige Vuurtorentrail op Ameland! Nu alweer zin in!

Foto door Mischa Visser - http://photography.visser.it/