dinsdag 29 augustus 2017

Ultra Trail des Fantomes 2017 - Mijn eerste échte 100km!


Hij stond dan eindelijk op de planning, de 100km van de Trail des Fantômes. Toen ik hier in 2013 voor het eerst de 25km liep was ik al meteen verkocht en wist ik dat ik hier ooit de langste afstand ging lopen. Toen dat het jaar daarna ineens een 100km werd wist ik waar ik me op wou richten, 3 jaar later zou weer een 100km zijn, die pakken we!

Na de Spa 100mijl waar ik na 95km heb moeten uitstappen was ik even in vertwijfeling of ik die 100km nou eigenlijk wel moest gaan lopen. Vooral door de woorden van Thomas Dunkerbeck kwam er weer in ommekeer in die gedachten en wou ik de ervaring die ik bij Spa had opgedaan meenemen naar de Trail des Fantômes.

Ook wou ik dan eindelijk echt serieus met krachttraining aan de gang gaan en doordat Get Healthy, de fitnesszaal die bij mij om de hoek zit met een maand gratis sporten kwam op vertoon van je startnummer van de Halve Marathon Ermelo kwam me dat ontzettend goed uit! Ik heb daar voor de TdF al even kunnen trainen en daar werd ik meteen ontzettend goed begeleid, squatten, deadlifts en nog meer van dat soort ongein. Toch ook wel leuk om mee bezig te zijn!

Ondertussen vaak met Pascal op Whatsapp lopen kletsen over de 100km die we beiden gingen lopen. Hij wou rustig starten, ik wou rustig starten, stiekem allebei ook in het achterhoofd een leuke klassering, of zelfs samen op het podium, al was dat eigenlijk alweer een brug te ver. Eerst de 100km maar even goed uit proberen te lopen! Misschien kunnen we dat wel samen doen! We hadden daar verder helemaal niets over afgesproken, we zullen het wel gaan zien.

Vrijdagmiddag op de heenweg richting La Roche natuurlijk even langs Valkenswaard, even buurten bij mijn favoriete winkel. Nog wat benodigdheden opgepikt en gezellig kletsen. Daarna weer door naar het huisje welke in het stadje zelf zat, we keken zo recht uit ons kamerraam tegen het kasteel van La Roche aan, gaaf! Na het uitpakken even de stad in om wat te eten, microwave-pasta van de snackbar en daarna nog langs Floreal om te kijken of daar wat te beleven was. Vincent en Paula nog even gezien, welke net op weg waren om wat te gaan eten en nog wat andere 100km lopers gesproken. Allemaal waren we toch best wat zenuwachtig. Rond half 9 maar op weg naar huis, morgen gaat om 2 uur de wekker weer.



Slapen ging eigenlijk wel goed, maar het was vooral een beetje kort, net 4 uur geslapen. Heel voorzichtig alle spulletjes pakken, boven en beneden ons sliepen ook nog mensen. Snel wat broodjes eten en rond 3 uur maar op pad richting de start. Gewoon relaxed wandelend door het stadje, met nog best lekker weer. Het zou die dag niet heel warm worden, gelukkig, maar 's nachts koelde het dus ook niet heel veel af.

Aangekomen bij de start natuurlijk weer veel bekenden gezien, gezellige boel! Pascal was er ook al en zo waren we aan het kletsen en zenuwachtig aan het zijn totdat het vlak voor de start was.
5 minuten voor de start maar klaar gaan staan, Daniëlle een afscheidskus en weer welterusten gewenst, die kon gelukkig nog even het bed induiken. Maar wij gingen op avontuur, de hele dag! Zin in!


Om 4 uur ging dan eindelijk het startschot, GAAN! Oh, wacht, rustig aan. We mogen nog even. Even kijken waar Pascal is en naast hem gaan lopen. Kom op, let's do this! Eerst weer een stukje asfalt en snel weer het bos in, de hoogte in. Pascal ging nog wat eerder wandelen dan ik eigenlijk van plan was, er was een groepje voor ons uitgegaan en eigenlijk wou ik wel mee. Maar ik luisterde naar mijn verstand (op dat moment Pascal ;) ) en ik ging ook meteen aan de wandel. Het pad loopt ook al snel behoorlijk steil omhoog. Onderweg gezellig kletsend kwamen we zo weer boven en met het dalende stuk wat erna kwam haalden we zelfs alweer wat lopers in. Terwijl we ook hier lekker relaxed aan het hobbelen waren. Geen energie verspillen, denk aan Spa, waar je toch te hard gestart was. Pascal was duidelijk bekwamer dan mij in temporiseren en zo volgde ik hem maar het eerste stuk.

Na een kilometer of 6 kwamen we over een nieuw deel wat ik in de voorgaande jaren nog niet gelopen had. Een extra rondje, met een extra lange en steile klim om er nog even voor te zorgen dat je toch echt goed wakker bent. Het lopen ging met z'n tweeën erg goed, we konden lekker ouwehoeren en de tijd vloog op deze manier ook snel voorbij. Al snel kwamen we weer bij de Ourthe uit, alwaar we werden getrakteerd op prachtige uitzichten en ontzettend toffe paadjes! Vooral met nog frisse benen is het heerlijk spelen over de rotsen, de steile klimmetjes en de nog steilere afdalingen. Skiënd naar beneden, van boom naar boom en vliegen over de rotsen langs de Ourthe. Wat geniet ik hiervan!

Op een gegeven moment liepen we met zijn 3en, er was een Franstalige Belg bij ons komen lopen waar ik met veel moeite in mijn beperkte Frans wat mee heb kunnen praten. Hij heette André en had ook al de Legends Trail uitgelopen en eerder al een keer de UTMB, een brok ervaring dus! Met z'n 3en liepen we verder, goed team zei André! Wij waren het er wel mee eens. Zo hebben we het weer een behoorlijk lang stuk volgehouden tot we weer bij een voor mij nieuwe omgeving kwamen. Er was een heel pad vol met blokken, gelukkig had ik net een paar weken daarvoor met Thomas met blokken gespeeld, dus ik wist wat ik moest doen ;). Lichtvoetig als ik nog was vloog ik van steen naar steen, lekker dansen over de rotsen. Nou ja, zo groot waren ze niet, maar zo verbeeldde ik me dat. Met een lach op mijn gezicht en ogen vol concentratie kwam ik zonder kleerscheuren over de paden heen, eigenlijk wou ik nog wel een keer. Maar Pascal en André kwamen even later ook aan het eind van het pad en we gingen weer verder.

Volgens mij waren we toen net de 50km gepasseerd en het ging nog erg goed. Had ik het tijdens Spa op dit moment al erg zwaar liep ik nu nog fris en fruitig rond, zo ver als dat kan na 50km. De gelletjes, bars, dadels en rozijnen die ik had meegenomen gingen er nog goed in en drinken probeerde ik ook erg goed op te letten. Bij de posten had ik eigenlijk steeds wel mijn softflasks leeg, wat een liter is en vulde ik dat nog aan met wat er in mijn tas zat. Maar doordat ik de softflasks steeds weer bijvulde bij de posten zat de zak op mijn rug nog behoorlijk vol. Dan loop je toch weer met 1.5 kilo extra op je rug wat je eigenlijk niet gebruikt, dus maar besloten om die eerst op te maken en dan de softflasks pas te gebruiken. Helder momentje dacht ik zelf.

Vanaf het 50km punt ging het nog steeds goed op en neer wat voor goed veel hoogtemeters zorgde, maar het parkoers was wel wat makkelijker te belopen, wat minder hele steile klimmen en afdalingen. Ook het stuk langs de Ourthe waar ik vorig jaar nog tot boven mijn knieën in de modder zakte liepen we dit jaar wat hoger over een pad, wat gelukkig wat beter liep. Na 60km begon ik het dan toch echt wel te voelen en werd hardlopen toch wel een echte opgave. Pascal en ik liepen onderhand alweer met z'n 2en, André kon het tempo toch niet helemaal volhouden en we waren elkaar steeds goed aan het oppeppen. Steilere klimmen gingen toen sowieso allemaal wandelend, maar vals plat omhoog probeerden we nog wel dribbelend aan te vallen. Nog totaal geen last van mijn rug, of ademhaling die verkrampt, een hele nieuwe ervaring voor mij dat ik nog zo kan lopen na 60km.

Nu wel goed uitkijken voor de gladheid nu de benen niet meer zo fris zijn. Omdat het de hele dag al af en toe aan het regenen was, was de grond erg glad. Vooral op afdalingen werd het lastig. Zo kregen we ook een minder steile afdaling, maar wel met heel veel rotsbodem. Hier moest je echt ontzettend uitkijken om niet keihard uit te glijden. Wel was ik super tevreden met mijn Salomon Sense Ultra die ik tijdens Spa ook al aan had. Tot nu toe was ik eigenlijk maar 2x lichtelijk weggegleden wat ik goed had kunnen opvangen.

Bij het 75km punt begonnen mijn benen toch weer goed veel pijn te doen, nog niet zo erg als bij Spa, maar het was niet echt een pretje. Heel onverwacht, maar gelukkig was dat maar 5km het geval en werd het weer wat fijner lopen, vreemd dat zo'n lichaam dat toch kan oplossen terwijl je met zoiets absurds bezig bent. Pascal had ondertussen zijn langste afstand ooit overbrugd bij de 71km en natuurlijk kreeg hij een high-five! Ik vroeg me ondertussen af wat de mensen dachten die ook aan de Weekend Warrior Fitbit-challenge dachten als ze mijn aantal stappen zagen. Met de 100km TdF in het verschiet kon ik natuurlijk geen nee zeggen tegen die challenge.

Op ongeveer 84km was nog een post, toen was het eigenlijk al duidelijk dat we dit gewoon samen gingen uitlopen! Nog maar 11 tot de volgende post en daarna uitrollen naar de finish. Ok, tussendoor nog wel de Mur de Maboge, maar dat moet lukken, desnoods op handen en voeten! De lopers van de 27km kwamen ons soms al voorbij en werden we vaak ook aangemoedigd. Waarschijnlijk zagen we er zo slecht uit dat ze wel wisten dat we de 100 deden. Het parkoers gaf ons weer wat verrassingen, met als hoogtepunt een supersteile afdaling die bijna niet staand gedaan kon worden. De modderbodem was hier weer zo glad! Dus glijden maar weer! Hier zagen we ook wat 27km lopers op de kont vanaf gaan.

Daar kwamen we dan eindelijk bij de verzorgingspost van Maboge, even rustig de tijd nemen. De 13km lopers kwamen hier ook weer op het parkoers, dus het was een drukte van belang. Ik vond het eigenlijk wel gezellig en zometeen is het lekker lopers oprapen. Beetje ouwehoeren met andere trailers en toen werd ik door Pascal vermanend toegesproken dat we weer op pad moesten, OK! :D

Geen idee waar het vandaan kwam, maar ik zat ineens helemaal vol met energie! Kom hier met die muur! De muur was door vele lopers voor ons al beklommen en mede door de regen werd deze echt spekglad, maar ook hier weer geen problemen voor mijn schoentjes en mijn energie! Mensen oprapen, woehoe! Pardon, aan de kant! Hop, hop, hop, handen op de knieën en knallen maar! Af en toe even voorzichtig je voeten neerzetten omdat je anders gewoon weer terugglijd naar beneden en weer door! Wat is dit machtig mooi!

Pascal kwam niet veel later dan mij ook weer boven, maar die had het door het snelle klimmen toch wat moeilijker gekregen. Wou ik bijna in volle sprint naar beneden raggen, moest ik het toch even iets rustiger aan doen voor Pascal. No biggie uiteraard, liep ik daar met een grote lach op mijn gezicht al die 13km lopers in te halen. Kom Pascal! Nog 1 afdaling!
Woei, daar kwamen we bij de laatste klus, een steile afdaling met superscherpe s-bochten. Een aantal maffe 27km lopers gingen knallend naar beneden en ik ging erachteraan, spelen! Woei!

Beneden even rust om Pascal er bij te laten komen en samen door het water naar de finish! Daniëlle was zoals gewoonlijk weer hard aan het supporteren bij het water en kon nog een leuke plaat schieten.

Laatste 500m samen weer iets versnellen en hand in hand over de finish! Wat een toptrail en wat een ontzettend fijne race gelopen! Samen met Pascal binnen op een gedeelde 4e plek in 12 uur en 17 minuten! Volgens Strava toch nog bijna 4000 hoogtemeters gemaakt, wat een parkoers! Sport-events weer ontzettend bedankt!

























Door de euforie van de laatste 5km ben ik eigenlijk meteen vergeten dat we het toch wel zwaar hebben gehad, het was natuurlijk niet altijd makkelijk. Maar hoe we deze editie van de Ultra TdF hebben kunnen uitlopen doet mij verlangen naar meer en geeft mij het vertrouwen dat ik even nodig had! Volgend jaar weer meer ervaring, meer krachttraining en meer kilometers! Kom maar op!


Verslag van Pascal:                           Haat-liefde verhouding met Trail des Fantômes.
Verslag TdF 65km van vorig jaar:    Trail des Fantomes 2016 - 65km - Samen-sta je sterker.
Verslag 100mijl Spa:                        Spa 100mijl - Grensverleggend!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten