zondag 11 mei 2014

[Verslag] Leudaltrail 29km Heythuysen

Een weekje na de ontzettend pittige Koning van Spanjetrail, waar ik mezelf keihard heb kunnen uitleven, stond vandaag alweer een nieuwe leuke uitdaging op het programma. De 29km van de Leudaltrail in het noorden van Limburg. Gelukkig zijn daar wel iets minder heuvels. Maar het is evengoed nog een best eind rijden, dus vanochtend om 15 voor 6 ging de wekker alweer. Hetzelfde riedeltje als altijd, spulletjes pakken, broodjes smeren en een bakje koffie. Daarna de auto in en op weg!

Ik had me iets vergist in de reistijd, dus kwam ik iets later dan gepland aan bij de Busjop. Mariska, Sander, Bjorn en Yvonne zouden daar ook al zijn. Normaal gesproken als ik een loopje doe samen met Bjorn is het ontzettend lekker weer, altijd zon en lekker warm. Vandaag zou daar hoogstwaarschijnlijk verandering in komen omdat het in heel Nederland regenachtig en koud was. Hebben we het er de vorige keer toch niet over moeten hebben. Maar toen ik de auto parkeerde in de lichte motregen en mijn spullen uit de auto pakte klaarde het alweer iets op. Wandelend onderweg naar de Busjop stopte de regen helemaal en kwam zelfs het zonnetje tevoorschijn. Mijn eerste gedachte was dat Bjorn er al was en dat we dichter bij elkaar kwamen. Aangekomen in de Busjop zelf scheen Bjorn precies datzelfde te hebben gezegd tegen de anderen. "Jeroen zal er wel aankomen, want het zonnetje begint te schijnen". Toeval, of toch niet?

In de Busjop in ieder geval even snel het startnummer opgehaald, even een kort toiletbezoek en mijn schoenen en sokken aangedaan. Ondertussen moest ik behoorlijk haasten want ik had nog maar 10 minuten tot aan de start. De anderen stonden ook al te popelen om naar buiten te gaan. 5 minuten voor tijd stapte ik dan eindelijk naar buiten en konden we meteen met z'n allen in het startvak gaan staan. Ohja, behalve Bjorn, die liep de 16km. Yvonne was er vandaag voor de mentale steun en topsupporter!



Er werd nog even wat uitgelegd weer, volg de gele bordjes enzovoort en toen was daar ineens het startschot. Gaan we weer, volle bak vooruit!

Eigenlijk zou ik de Leudaltrail op de FiveFingers Spyridon gaan lopen, omdat dit een ideaal parkoers is daarvoor. Veel lekker zachte bospaadjes, wat leuke kleine klimmetjes en geen stenen op de trails. Helaas kreeg ik na een training op de VFF weer wat last van mijn achillespees. Doordat ik de volgende training hier na 1km weer last van kreeg en daarna op de Salomons verder liep en toen geen last meer had, maar besloten om deze trail ook op de Salomons te lopen. Na deze trail maar eens iets meer rust pakken om de boel weer te laten helen.
Deze week heb ik vooral veel gerust en maar 2x een 5km hard gelopen om de boel een beetje te laten herstellen. Hopende op een mooi effect van supercompensatie begon ik voortvarend aan deze prachtige trail. De beentjes voelden inderdaad lekker fris en het tempo kwam makkelijk. De eerste 5 kilometers gingen allemaal in 3'47 tot 3'54, zonder al te veel moeite. De eerste 4km liep ik dan ook op kop, maar na de 4ekm kwam ineens de nummer 2 langszij zetten, met een nog wat hogere snelheid. Wetende dat ik dat niet zou gaan trekken bleef ik gewoon lekker mijn eigen tempo lopen en liet ik hem gaan. Hopende dat hij zichzelf zou opblazen, maar aan hem te zien liep hij ontzettend soepel en kostte het hem ook maar weinig kracht. Mooi om te zien is dat!

Helaas kostte me dat wel de voorfietser, dus na een klein tijdje moest ik alles zelf goed in de gaten gaan houden. Van de trails, met wortels, veel modder, kleine korte bochten met veel takken vlak langs het parkoers, tot aan de redelijk kleine bordjes die overal aan de bomen waren bevestigd. Gelukkig ging me dit redelijk goed af en kon ik goed blijven opletten. Toen sloeg in km 7 ineens de stemming om bij mij, mijn benen voelden als lood en de ademhaling en hartslag gingen ook op een hogere versnelling. Dat was niet de bedoeling. De kilometertijden liepen langzaam omhoog en het was echt werken geblazen om dat zo veel mogelijk te vermijden. Ondertussen probeerde ik nog zoveel mogelijk van het mooie parkoers ook mee te krijgen. Ik kon gelukkig af en toe nog kleine stukjes vliegen over prachtige single-trail afdalingen, met leuke wortelgronden en modderpoelen. Waar ik me helemaal in mijn element voelde, maar vooral de klimmetjes, hele korte, maar sommige nog redelijk steil, deden me best pijn. Gelukkig hielpen de gelletjes van Scarabee me nog een beetje om wat energie terug te krijgen.


Foto is van Johanpabonfotografie.nl
Foto via mennoslaats.nl
Het was verder wel echt een prachtig parkoers, er zat een mooie helling in van mul zand, naast een meertje, een mooi beekje met wat 'watervalletjes', prachtige dichte bossen, waar je bijna in een soort tunnels liep en leuke mooie gebouwtjes als een oude molen.
Foto van Joeke Pieters

 Naast het afzien kon ik dus ook gelukkig nog wel een beetje genieten van de natuur. Voor de rest gewoon verstand op nul en opletten op alles eigenlijk. Zorgen dat je niet verkeerd loopt, want ik had geen idee hoeveel de nummers 3 en 4 achter me zaten en zelf gewoon proberen om een zo snel mogelijk tempo te blijven houden.





Heel af en toe zag je een glimp van je voor- of achterligger, als je een rondje moest maken en dan op een klein afstandje daarvan weer terug moest lopen. Zo wist ik later dat 3 en 4 ongeveer even ver achter mij zaten als dat ik achter de nummer 1 zat. Dat was voor mij genoeg om te weten dat ik redelijk veilig liep, want dat gat was best groot geworden. Wat een tempo zat erin bij de 1e loper! Ook als ik wel mijn dag had en niet vorige week de Koning van Spanje had gelopen had ik hem nooit kunnen bijhouden. Al was het gat dan wel een stuk kleiner geweest. Maar daar ging het nu niet meer om, nu ging het om overleven en gewoon blijven doorlopen.

Gelukkig kwamen we onderweg ook nog wat wandelaars en mountainbikers tegen die me nog een beetje aanspoorden, dat kon ik zeker wel gebruiken. Ook de vrijwilligers bij de 4(!) verversingsposten waren erg aardig en er kon altijd wel een klein praatje vanaf. Dan maar gewoon doorzetten en zoveel mogelijk proberen te genieten. Het tweede deel was ook iets minder op en neer dan het eerste deel dus dat was makkelijker, wel erg veel modder, wat ik in deze conditie zoveel mogelijk wou vermijden. Dat kost natuurlijk allemaal weer extra kracht. En voor ik het wist was ik alweer bijna bij de finish.

Bjorn had me vantevoren al laten weten dat hij zeker voor mij wilde gaan finishen, dit omdat hij dus de 16km liep en die een half uur later startte. Dat moest hij net gaan redden dacht 'ie. Gelukkig was dat voor mij ook nog weer een kleine motivatie om de laatste kilometers toch weer iets meer eruit te persen. De kilometers wilden nog niet echt onder de 4'/km duiken, maar het kwam er weer een beetje in de buurt. Tot ik de laatste bocht tot de finish zag, toen gooide ik er nog een klein eindsprintje uit, wat resulteerde in een tijd van 2'01'46. Bjorn kwam me tegemoet lopen, met een zelfvoldane grijns. Hij was al 2 á 3 minuten binnen, mooie prestatie! Dus die moest even gefeliciteerd worden natuurlijk! Toen kwam ook ineens Mariska aanlopen, maar dat klopt niet, zij liep de lange trail. Maar uiteindelijk scheen ze dus ergens verkeerd te zijn gelopen en zo 10km gemist te hebben, natuurlijk erg balen. Vooral omdat ze met een hele goede prestatie bezig was. Ze lag op de 4e positie bij de vrouwen. Maar gelukkig kreeg ze als troost nog een klein bosje bloemen, een schrale troost, maar natuurlijk ontzettend lief bedoelt.
Ikzelf was als 2e man binnengekomen, wat resulteerde in een podiumplek en een erg leuke beker! Hier was ik ontzettend blij mee, vooral na zo afgezien te hebben. Deze kan mooi op de prijzenkast, naast de andere Leudaltrail beker van de korte trail vorig jaar! Trots op!
Helaas was bij de prijsuitreiking de 1e man alweer de hort op en stonden we dus een beetje lullig met z'n tweeën op het podium. Maar hier was ik niet minder blij mee natuurlijk! Daar moet op gejuicht worden!

Daarna nog een gezellig middag gehad met z'n allen en de mannen van Scarabee, die als hoofdsponsor ook aanwezig waren. Marc en Jurgen waren ook blij met het mooie weer en hadden een mooie tentje staan met de prachtigste producten! Helaas (gelukkig?) waren mijn belastingteruggave en vakantiegeld nog niet gestort, dus ik keerde zonder aankopen weer terug naar huis. Daar kom ik een andere keer wel weer even langs.
(Troost)Prijzen!

De blije lopers

Geen opmerkingen:

Een reactie posten