Het is alweer even geleden dat ik een verslag of blog heb geschreven. Maar er is in de tussentijd op hardloopgebied ook niet heel veel gebeurd. Een paar kleine wedstrijdjes, gewoon stevig doortrainen en me voorbereiden op het nieuwe jaar. Dat nieuwe jaar begon deze zaterdag dan toch echt, met mijn eerste serieuze trail, in het donker! Het leek me altijd een erg gave ervaring om een trail in het donker te lopen. Ik had al wel een hoofdlamp, de Black Diamond Spot, waarmee ik af en toe nog wel eens over de hei liep, maar door het bos is toch wat spannend in je eentje. Ik had daarom geen idee wat ik dit weekend moest verwachten. Geeft mijn lampje wel genoeg licht, vind je de parkoersaanwijzingen wel goed etc. Het gaf dus weer een lekker soort spanning van tevoren. Ook omdat ik stiekem hoopte op een top 10 notering, of zelfs een podiumplaats.
Zaterdagochtend was ik er alweer vroeg uit, vol met wedstrijdspanning. Maar ga je normaal gesproken na het ontbijt op pad, moest ik nu nog de halve dag wachten om te lopen. Het duurt zo lang zo'n dag, hopend dat je niets verkeerd eet of teveel energie opmaakt waardoor het lopen niet meer lekker gaat. Wel of niet dat saucijzenbroodje, dat extra bakje koffie enzovoort. Tot ik dan de auto in kon stappen om richting Rotterdam te rijden, goed op tijd om files en dergelijke niet tot een spelbreker te maken.
Iets voor half 6 kwam ik dan ook in Rotterdam aan bij Outdoor Valley, daar hadden ze de boel al mooi ingericht. Een paar partytenten, wat vuurkorfjes buiten en wat stands, van Bever en Erdinger. Gezellig even rondkijken en kletsen met bekenden. Pascal van Norden deed een keer niet mee, hoera voor mijn podiumkansen! Maar hij stond als vrijwilliger achter de startnummers samen met zijn zoontje, erg tof! Ondertussen druppelden er steeds meer mensen naar binnen, waaronder wat vrienden. Het was zo weer een erg gezellige boel, natuurlijk ontzettend veel trailers die je vaker tegenkomt bij wedstrijden, maar ook weer nieuwe mensen leren kennen. Mooi wereldje is het!
Nog een half uurtje dan begint de trail! Nog maar weer eens langs het toilet, even naar de auto om mij uit te kleden tot trailgear en mijn handbottle omdoen. Horloge om, kijken of de GPS gevonden wordt en met nog meer spanning terug naar de start om daar de eerste paar lopers weggeschoten te zien worden. Wegens het donker gaan de lopers weg in kleine groepjes van 8, om het een beetje overzichtelijk te houden en er geen ongelukken gebeuren. Elke halve minuut gaat er een groepje weg en na een minuut of 8/9 mocht ik dan eindelijk aantreden. De anderen van het groepje heb ik eerlijk gezegd bijna niet gemerkt. Ik was al in mijn race-bubbel en vertrok dan ook meteen toen we mochten. Een rondje over de parkeerplaats en richting een mooi paadje. Al heel snel kwam ik het vorige groepje tegen, ik keek toch maar eens op mijn horloge en zag daar voor de eerste 400 meter een tempo staan wat ik als opening op een 5km wedstrijd zou hebben. Oeps! Doe maar iets rustiger aan, het is nu iets langer en aan alle verhalen te horen wordt het nogal zwaar baggeren!
Het eerste stuk ging verder redelijk makkelijk, tempo lag best lekker en mijn hoofdlampje deed het uitstekend! Waar sommigen hem bijna naar beneden hadden hangen om hun voeten goed te kunnen zien stond die van mij in mijn kijkrichting, een heel stuk verder naar voren dan de meesten. Maar nog steeds had ik genoeg zicht op het pad voor mij en de obstakels die zich daar bevonden. Dat viel mij heel erg mee voor zo'n redelijk goedkoop modelletje. Het eerste bultje hadden we ook al gehad, mijn schoenen voldeden hier weer uitstekend! Op sommige momenten was het pad nog wat aangevroren, zelfs hier kon ik nog behoorlijk makkelijk op lopen.
Omdat er werd gestart in groepjes en de groepjes geen volgorde hadden wist je totaal niet waar je in de wedstrijd ligt. Het was dus gewoon alles geven voor jezelf en dan hopen dat je concurrentie iets minder snel loopt. Maar zelfs na de finish wordt het dan nog spannend, omdat de snelste loper ook als laatste gestart kan zijn. Zodat hij 20 minuten later nog eens finisht met de winnende tijd.
Het waren in ieder geval al lekker modderige paadjes, de onderbenen en schoenen waren al drijfnat. Gelukkig was het net erg lekker weer geworden en was het droog. Na de hele week rond het vriespunt gelegen te hebben was het vandaag zo'n 6 graden, zelfs in de avond was het nog goed toeven. Perfect weer dus om te lopen.
Na behoorlijk wat bochten te hebben gelopen kwamen er ineens over het gras 2 lopers voor me het pad op, deze liepen ook behoorlijk rap. Oei, concurrentie waarschijnlijk, maar hoe kan het dat ze voor me het pad opkomen. Zouden ze afgesneden hebben? Langzaam maar zeker kwam ik dichterbij, eerst de een inhalen, dat kostte toch best wat moeite. Maar toen ik langszij kwam hoorde ik hem tegen een andere loper zeggen dat ze verkeerd gelopen waren. Ook hun startnummers waren lager, ze waren dus al eerder gestart. Dat is zonde voor hun, maar goed nieuws voor mij. 2 sterke lopers die wat minuten prijsgaven. Even later kwamen ze waarschijnlijk in hun eigen ritme en liep ik toch nog een stukje sneller.
Het pad kronkelde door een mooi bosrijk gebied. Erg leuke paadjes, al waren ze wel iets te breed. Er zaten in ieder geval genoeg bochtjes in, met hele kleine hoogteverschillen. Ook een paar tricky stukjes, zoals een kleine afdaling met een hele scherpe bocht erin en gelijk daarachter een houten bruggetje over een klein kanaaltje. Dit maakte het pad weer erg leuk. Ook hier had je op veel plekken een ijslaag over de weg. Oppassen geblazen dus, 1 keer in een bocht ging ik toch iets te hard en gleed ik onderuit. Geen probleem, had gelukkig nergens last van en kon meteen doorpakken. Dit stuk was ook het meest eenzaam, er zaten misschien nog 2 of 3 lopers voor me wat ik hoorde van anderen. Dus ik liep heerlijk alleen op dit mooie pad, genieten. Vliegende schaduwen door alle bomen en mooie reflecterende bordjes om het pad aan te geven. Dit was super geregeld en ben ook nergens het pad kwijtgeraakt.
Na weer wat kilometers gehad te hebben kwamen uit een zijpaadje ineens weer wat lichtjes zetten. De 16km lopers kwamen hier weer op ons pad. Gezellig! Dit werd weer inhalen geblazen en veel 'sorry' en 'pardon' roepen. Gelukkig waren alle lopers heel sociaal, ik natuurlijk ook en bedankte iedereen die ik voorbij ging.
Het laatste stuk van de trail was het allerleukst! Hier begon het eigenlijk pas echt. Vlak voor de verzorgingspost begon het eerste stukje klimwerk. Met touw en al, omdat het best een modderige boel was. Het touw zat al vol met 16km lopers, dus ik ging ernaast maar op eigen houtje, dit ging toch ook wat sneller. Boven aangekomen was dan eindelijk de post. Had zelf al een handbottle mee met een halve liter water, dus geen bekertje. Ook had ik 1 gelletje mee, maar had geen zin om die uit te pakken. Hop, maar even wat eten dus. Een handjevol winegums pakken. "Hey Jeroen! Je moet rennen, niet eten! Kom op, GAS EROP!". Met een lach van oor tot oor stond Pascal daar te roepen dat ik een beetje op moest schieten. Gelijk heeft 'ie, elke minuut telt! Ik verontschuldigde me en moest even de goede kant opgestuurd worden, hier naar beneden! Hop en weer op pad. We kwamen op de MTB-route en die voerde ons een heel stuk door een prachtig landschap met een ontzettend gaaf uitzicht op een mooie verlichte stad.
De MTB-route zelf was ook ontzettend gaaf, het was alleen maar glibberen en glijden, wat een modderboel! Heerlijk! Nog steeds mensen ontwijkend en inhalend gleed ik lekker door. Heuvelop soms even mijn handen gebruiken voor wat extra grip, want zelfs mijn Salomon met behoorlijke noppen hadden het erg lastig. Prachtig vond ik het! Heuvelaf gewoon proberen te skieën, het heet niet voor niets de skiberg. Ondanks toch wat vallen en opstaan vielen de kilometertijden nog best mee. De langzaamste in 6 minuten. Maar het vermaak was er niet kleiner door! Strakke s-bochtjes vol met bagger en zelfs soort van trappetjes waar je lekker af kon vliegen. Heerlijk, maar toch ook best zwaar!
Zo'n 2km voor het einde schoten ineens de eerste krampscheuten in de kuiten. Oei, dat hoeft nou ook weer niet. Natuurlijk maar een half litertje water mee en bijna niets gegeten afgezien van de winegums. Niet slim, maar ik dacht dat 25km wel makkelijk kon. Nou ja, nog maar eventjes, gewoon proberen! Pas nog iets kleiner gemaakt en de kleine klimmetjes iets rustiger aan gepakt. Gelukkig hadden we toen alleen nog een klein lusje om Outdoor Valley heen. Een klimmetje hier en een leuke afdaling met S-bocht daar, dit ging nog net goed! Weer wat krampscheuten. Kom op, je bent er bijna! En daar waren de eerste tekenen van een finish, een mooi uitgestippeld pad met rode breekstaafjes. Daarachter het bruggetje met de lampjes en daar dan toch zeker de finish! Toch nog een kleine eindsprint eruit kunnen persen en helemaal blij de finish over. Wat was dit een gave trail! Ik wil nog een keer!
Bijna meteen na de finish kwam ik Maarten Klein tegen. Een van mijn concurrenten, die was ook pas net binnen en was erg geïnteresseerd in mijn netto-tijd. Verrassend! Nu was ik heel toevallig wel benieuwd wat hij had gelopen, dus we vergeleken onze tijden. Met een kleine 1.5 minuut viel dit in het voordeel van mij uit. Happy! Eerste concurrent uitgeschakeld. Maar het was wel erg gezellig, we waren het er beide over eens dat dit voor herhaling vatbaar was. Maar het werd wat koud, dus allebei even de jas ophalen en wachten op een van de andere concurrenten. Net toen we terugliepen naar de finish kwam Ralph Apeldoorn ineens binnenstormen. Benieuwd wat hij heeft! Dat scheelde weer wat minuten in mijn voordeel gelukkig. Hij had het vooral in het eerste deel lekker rustig aan gedaan, maar toch had hij nog een supertijd! Dit zou later de 4e tijd worden.
Aangezien we nog even moesten wachten tot alles bekend werd gemaakt en de prijsuitreiking was werd er maar even lekker gedoucht en wat droge, schone kleren aangetrokken. Vooral mijn schoenen en tight zaten totaal onder de modder!
Maar weer warm en droog was het weer een supergezellige boel. Natuurlijk lekker een alcoholvrije Erdinger erbij en een lekker warme erwtensoep. Genieten! Er werd wat gedanst op lekkere beats en heel veel geouwehoerd met alle andere trailers. Ik hoorde echt alleen maar hele positieve dingen over de trail, iedereen vond het ontzettend gaaf en vooral het einde, het einde. Zo schuilt er toch een varken in ons allemaal!
Ondertussen werd er door de organisatie al een beetje gehint op een bepaalde podiumplek, maar ik durfde het nog allemaal niet te geloven. Al had ik er zelf ook goede hoop op. Maar toen dan eindelijk de prijsuitreiking daar was, had ik toch echt voor de eerste keer in mijn leven zo'n enorme vaas met 3 liter Erdinger Alkoholfrei voor mij alleen! Winnaar van de Petzl Night Trail 25km! Trots!
Na de prijsuitreiking bleef het nog lang onrustig bij Outdoor Valley!
MudSweatTrails, Ronnie Duinkerken en alle vrijwilligers super bedankt voor een prachtige trail, heel goed georganiseerd en een super parkoers!
De prachtige foto's zijn natuurlijk gemaakt door ByRyanPhotography.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten