Ups en downs

De maand mei was een erg productieve maand geweest. Niet eens qua kilometers, al zaten die met bijna 180 ook al op een respectabel niveau, maar vooral qua wedstrijden. Bijna elke week had ik deze maand wel een wedstrijdje, waar ik mezelf lekker kon uitleven. Maar helaas kan natuurlijk niet alles even goed gaan en heb je af en toe ook je rust wat nodig. Maar dat kon ik me met de planning toch niet heel goed permitteren.

Het begon met de Koning van Spanjetrail op 4 mei, deze ging ontzettend lekker. Een leuke tijd gelopen en een mooie plaats in een sterk deelnemersveld. Qua zwaarte hoorde ik dat deze bijna te vergelijken is met een marathon, waarvoor zeker in het 'begin van je carrière' toch wel een rustperiode staat van een 3 à 4 weken. Maar omdat de Leudaltrail de volgende week al in de planning stond was hier geen sprake van. Deze ging desondanks toch ook op een leuk tempo en kon ik zelfs nog de 2e plek bemachtigen. Al had ik het zwaarder dan gehoopt, maar dat was niet zo gek. Toen wel een weekje of anderhalf rustig aan gedaan om wat te herstellen. Maar dat werd weer verbroken doordat ik te horen kreeg dat in Utrecht een wegloop van 10 kilometer was, die ook nog eens gecertificeerd is. Ik was toch eens benieuwd hoe ik daar nou zou presteren.

Zomeravondcup 10km

Met mijn ouders als supporters die woensdagavond afgereisd naar Utrecht, waar het ook weer erg gezellig was. Er waren veel lopers van Team Vroem aanwezig, waaronder mijn 'trainer' Henny. Hij maakt voor mij de schema's sinds kort en mede door hem heb ik deze maand zo lekker kunnen lopen. Ook nog Saskia, Halim en Remco (weer) eens ontmoet die ik ken van een hardloopforum.
Het plan was om als het lukte een beetje achter Gerben aan te lopen, deze topper was van plan om rond de 35 minuten te eindigen. Voor mij waarschijnlijk iets te snel, maar zolang ik hem in het vizier kon houden zou het voor mij perfect zijn. Dit lukte gelukkig heel aardig.

Het lopen ging erg soepel, het begin was 1.5 rondje om de atletiekbaan en daarna door de polder. Hierdoor wel een iets te snelle openingskilometer gelopen in 3'25. Het groepje met Gerben was toch ook nog erg dichtbij. Maar het tempo toch iets laten zakken, waardoor ik eigenlijk de hele weg helemaal alleen heb moeten lopen. Gelukkig waaide het niet heel hard en kon ik het groepje wel in het vizier houden. Door een sterk begin had ik de 2e helft iets ruimte om het verval op te vangen en met een erg sterke eindsprint die volgens Garmin boven de 2'/km uitkwam gefinished in een tijd van 35'57. Een verbetering van mijn PR met maar liefst 1.5 minuut en daar was ik uiteraard ontzettend blij mee!

 De dag hierna dan eindelijk begonnen met de stepups om te trainen voor hoogtemeters en de Trail des Fantômes. Dat heb ik geweten. Goede spierpijn in de kuiten en dat in combinatie met een rondje van 10k op de FiveFingers maakten het nog wat erger. Heb daarna bijna 2 dagen mank gelopen, trappen waren een hel en ik vervloekte mezelf dat ik dit in de week voor de stuwwaltrail had gedaan. Gelukkig ging het na 2 rustdagen alweer een stuk beter en kon ik deze week weer een normaal rondje lopen zonder pijn. Dit was meteen de laatste training voor de stuwwaltrail.

MST Stuwwaltrail 2014

Als afsluiting van deze productieve/slopende maand had ik ook nog eens de stuwwaltrail gepland. Vorig jaar was dat mijn eerste echte trail met een pittig aantal hoogtemeters op een redelijk kleine afstand. Zo'n 550 hoogtemeters op 19km. Had ik het er vorig jaar erg zwaar mee, kon ik toch nog een mooie tijd lopen van 1.31'47. Wat goed was voor een 19e plek met een aantal van bijna 400 personen.
Omdat ik dit jaar toch echt een stuk sterker ben geworden hoopte ik op een tijd van 5 tot 10 minuten sneller en hopelijk op een top10 notering.
De dag begon erg goed, gezellig gecarpoold met Mischa 'TopTrailFotograaf' Visser in zijn rappe auto en daarna weer erg veel bekenden gezien op het veld bij de start. Het was ook heerlijk weer, een graad of 20 met een lekker zonnetje erbij. Genieten geblazen!
Toen we eenmaal met z'n allen in het startvak stonden begon ik toch de spanning een beetje te voelen. Dat was een goed teken, gezonde wedstrijdspanning doet het bij mij toch altijd wel erg goed. Een beetje ouwehoeren kon daar nog wel trouwens, zelfs vlak voor de start was het nog gezellig.
Toen we werden weggeschoten ging het heel voortvarend. Ongeveer 8 personen liepen voor me uit en ik kon daar mooi bij aansluiten. Het liep ontzettend soepel en het eerste stukje zit ook nog wat afdaling in. Daardoor merkte ik net wat te laat dat het eigenlijk veel te snel ging, na iets meer dan een halve kilometer zaten we op een tempo van 3'20/km. Dus maar weer iets het tempo laten zakken en geprobeerd mijn eigen tempo op te pakken. Dat resulteerde toch nog in 2 kilometers onder de 3'40. Zelfs nog iets sneller dan mijn 10k tempo. Dat was al mijn eerste foutje en een heel mooi leerpuntje. Al had ik er nog geen problemen mee.
Na die 2 kilometer kwamen de klimmetjes er een beetje bij. Eerst nog wat minder steile klimmen, die makkelijk hardlopend gedaan konden worden, maar later kwamen de steeds wat steilere erbij. Dit ging ook nog voortvarend. Qua plek lag ik nog steeds in de top 10 op dat moment, soms wat mensen inhalen die toch wat te snel gestart waren en zelf ook voorbij gelopen worden door mannen die het starten wel wat rustiger hadden aangepakt.

Hier ging het nog allemaal net

Na een kilometer of 5 en 'de muur', een beklimming van een erg steil trapje, voelden mijn benen ineens leeg. Totaal leeg. Het werd dus ineens keihard werken om een beetje bij te blijven. Nou kende ik dit wel een beetje van de Koning van Spanjetrail, waar het na verloop van tijd steeds weer beter ging. Dus daar kon ik nog een beetje kracht uitputten. Als je zometeen warm gedraaid bent zal het wel weer makkelijker gaan. Maar dat duurde me toch iets te lang, ik kreeg koude rillingen en kippenvel en mijn benen voelden steeds leger. Gelukkig stond Thomas Dunkerbeck ineens langs de kant die iedereen goed aanmoedigde. Dit gaf me weer wat mentale kracht om toch door te zetten. Even later stond hij er weer, dus weer doorpakken, hij mag best zien dat je het zwaar hebt, maar sowieso niet opgeven!
Opeens stonden er 5 lopers stil op het kruispunt waar ik net aankwam. Ze waren een beetje verdwaasd om zich heen aan het kijken en ik zag ook nergens meer pijlen of lintjes. #%$#*&, verkeerd gelopen dus! Met z'n allen weer omdraaien en een heel stuk terug moeten lopen. De lopers achter ons waren ook gewoon achter ons aangekomen dus ineens liepen we in een behoorlijk grote groep. Mentaal was dit voor mij een beste klap, ik had het al zo moeilijk, maar kon nog een beetje kracht halen uit dat ik op goede positie liep, maar hierna was dat ook wel klaar. Om nu nog weer iedereen voorbij te moeten gaan had ik echt de kracht niet voor. Leeg, vermoeid en koud heb ik het toen opgegeven. Ik baalde van mezelf. Hoe zwak kan je zijn op zo'n moment. Wat moeten de anderen er wel niet van denken, geen mentale kracht, geen doorzetter. Die komt niet ver. Dat waren de gedachtes die op dat moment door mijn hoofd schoten.
Jeroen, doe normaal, kop op. Pak even die rust, zet je gedachten op een rij. Positief denken. Wat heb je deze maand allemaal gepresteerd? Is het gek dat het niet allemaal gaat zoals je precies wilt? Nee dat is niet gek, zelfs de grootste toppers hebben soms een wedstrijd dat het niet lukt. Kijk om je heen, wat een prachtige natuur een heerlijk weertje en overal gezellige lopers en vrijwilligers, wil je hier nou chagrijnig doorheen lopen? Nee dat wil je niet. Gaan we er gewoon een lekker loopje van maken, genieten van alles en iedereen? Ja, dat wil ik wel.
Dus maar weer op pad gegaan met een heel andere instelling. Gewoon genieten, maak er maar een lekker trainingsrondje van. Hé kijk, daar staat Robin langs het pad, even groeten en mee praten, gezellig, tijdje niet meer gezien. Daar even praten met Ingrid en later met Thomas ook nog eventjes. Een stukje achter Corelien aangelopen, de 1e dame en toen kwam ineens Peter langslopen, we hadden al samen gelopen tijdens de Stuwwaltrail verkenningsloop dus daar meteen maar bij aangesloten.

Samen met Peter genieten van de omgeving.

Hij had het ook zwaar gehad en was ook iets rustiger gaan lopen. De rest van de weg hebben we gezellig kletsend afgelegd en toen zelfs nog redelijk door kunnen lopen. Dit deed me weer enorm goed. Al was ik wel blij toen we eindelijk de baan weer opliepen waar we lekker konden finishen en aan de alcoholvrije Erdinger konden! Proost!
Het werd uiteindelijk een tijd van 1.40, ruim 8 minuten langzamer dan vorig jaar en een 31e plek. Dus nog niet eens heel gek. Gelukkig nog wel kunnen genieten van het parkoers al ging het dus totaal niet zoals ik wou. Naderhand was het weer heel gezellig met alle andere lopers en samen met Mischa nog de start van de andere afstanden gekeken. Toch nog een goede dag gehad, veel geleerd, mentaal weer wat sterker geworden en toch nog een positief gevoel overgehouden aan mijn prestatie van vandaag. Volgend jaar weer een nieuwe kans, want het blijft een enorm mooie, pittige en leuke trail!

Hiermee is de maand mei weer voorbij. Een maand met Ups en Downs, een leerzame maand en een hele goede maand. Nu toch iets meer rust pakken, heb een tijdje geen wedstrijden meer op het programma, dus kan lekker blijven trainen. De stepups weer oppakken, nu heb ik tijd voor spierpijn. En me voorbereiden op de Trail des Fantômes. Erg veel zin in!

Foto's komen er nog aan!