Rotterdam Ekiden 2014

Het is alweer even geleden maar zaterdag de 5e hebben we via het Fok!-forum meegedaan met de Rotterdam Ekiden 2014. De Ekiden is een discipline komend uit Japan waarbij 6 mensen in estafettevorm een marathon lopen.
Quote van de website.
Een EKIDEN is een Japanse estafetteloop. Eki betekent "plaats" en Den staat voor "bezorgen". In vroegere tijden werden in Japan namelijk belangrijke documenten door diverse lopers vliegensvlug van de ene naar de andere plaats gebracht. Het sportieve evenement EKIDEN is op deze klassieke koeriersdienst gebaseerd. Het pakket documenten wordt gesymboliseerd door een sjerp, de Tasuki.

Zes personen vormen samen een team waarbij elk teamlid een eigen afstand loopt. De afstanden zijn in startvolgorde; 5km- 10km- 5km- 10km- 5km- 7,195km.In totaal wordt dus 42,195 km afgelegd, een echte "MARATHON" afstand.

Deelnemen aan een "EKIDEN" is niet alleen sport bedrijven, maar ook een paar uur gezellig in de buitenlucht met mede sporters en/of vrienden genieten.

Vorig jaar hebben we hier ook met een aantal teams meegedaan via het forum en dit was een heel geslaagde dag!

Fotootje van vorig jaar.

We hadden toen 1 team samengesteld met wat snellere lopers, hopende dat we hiermee heel misschien zelfs een prijsje konden pakken. Helaas is dit toen niet gelukt, maar hebben we wel een mooie tijd neergezet van onder de 3 uur. Ongeveer 2'54 dacht ik. Het was minder dan verwacht, maar dat kwam vooral door de hitte, het was die dag ineens tegen de 30 graden aan en vooral bij mij op de 10km zorgde dat voor veel problemen. Het 2e rondje heb ik zelfs 2 keer moeten wandelen. Wat resulteerde in een tijd van 42'24. Terwijl ik eigenlijk wel rond de 39 wou lopen. Dit jaar was het dus tijd voor revanche!

Ook nu hebben we weer gekozen voor 1 team met wat snellere lopers. Maar dit jaar hebben we bewust gekozen voor een snelle dame erbij. Hierdoor kom je in de mixed-teams ranglijst, waar we ook meteen meer kans zouden hebben op een goede notering.

Rond half 11 kwam ik aan in Rotterdam alwaar het meteen gezellig was onder de partytent, we hadden namelijk maar 1 tent, het regende en we hadden zo'n 30 mensen die aanwezig waren. Gezellig op elkaar staan dus. Kennis maken met veel nieuwe mensen en oude bekenden natuurlijk ook meteen begroeten. De dag begon al goed en de regen kon ons niets maken! Aangezien ik teamleider was van ons team werd mij verzocht om even te melden in de schuur. Hier kregen we een korte briefing over het hoe en wat van de Ekiden, waarvan ik het meeste al wist. Maar ook hier in de schuur was het weer gezellig druk.

Serious business.

Na deze korte briefing meteen weer naar de tent om alle startnummers uit te delen aan mijn teammaatjes en even overlegd hoe we de chips gingen overgeven en verder weer gezellig ouwehoeren. Ondertussen ging het trainingspak ook uit en kon ik alweer aan de slag met wat inlopen, aangezien ik de 1e 5 kilometer van het team zou gaan lopen. Door het debacle vorig jaar was ik erop gebrand om dit jaar wel een goede tijd neer te zetten en had ik ook een erg ambitieuze tijd opgegeven als doeltijd. 25 seconden onder mijn onofficiële 5k-PR. Ofwel een tijd onder de 17 minuten. Daar moest heel wat gebeuren wou ik dat gaan halen. Ik was blij dat het niet zo warm was als vorig jaar en het zelfs nog een beetje miezerde.

Na het warmlopen meteen maar geprobeerd om voorin het startvak te gaan staan, daar waren ook wat lopers van teams die voor een Nederlands record gingen en die hadden voorrang, maar op de 2e startrij was gelukkig nog genoeg plek.

Rechtsachterin, verstopt achter een soepele 60+er.

Even nog de beentjes losschudden en vol adrenaline wachten op het startschot. Gelukkig kwam die niet al te lang daarna en konden we op weg. Hop hop, achter de toppers aan. Het begon ontzettend snel en na een meter of 50 zag ik een tempo van 2'50/km staan, ho, even afremmen maar. De rest van het groepje had het ook al snel door en in een mooi treintje liepen we de baan af het fietspad op. 

Hier nog op een 6e plek ongeveer. In het zwart.

Op het fietspad raakte iedereen een beetje in hun eigen 5k-tempo en begon ik steeds dichter bij mijn voorgangers te komen, tot ik ze ook daadwerkelijk voorbij liep. De eerste km was onderhand voorbij en die ging in 3'20. Precies wat mijn trainer voorstelde om te starten, dus dat was een mooie opsteker en het liep ook nog lekker soepel. Door een behoorlijk scherp bochtje kwamen we op een ander fietspad en hier stak ik nog 3 mensen voorbij tot ik op de 1e plek liep. Nog een hele mooie opsteker en dit wou ik zeker niet weggeven. Het parkoers is eigenlijk best saai, maar dat moet ook wel met zoveel teams en verschillende snelheden die allemaal door elkaar rennen. Het is een vanaf de baan dus een fietspad op, daar 2 keer een bocht en dan een 2 kilometer vooruit tot het keerpunt. Vanaf daar dezelfde weg terug.

Bij het keerpunt aangekomen liep ik nog steeds op kop en zag ik dat ik ook een redelijk gaatje had met de nummer 2. Op kop lopen met een heen en weer parkoers is trouwens erg leuk, alle mensen die nog moeten keren kom je tegen en juichen ook heel veel voor de koploper, dit was zeker weer een mentale opsteker. Vooral ook omdat ik het na 3km toch best zwaar kreeg, de terugweg loopt iets omhoog en het windje stond wat meer tegen. Tempo houden kostte hier dus ook veel kracht. Gelukkig had ik nog een klein voorsprongetje opgebouwd op mijn doeltijd. De 4e kilometer ging dan ook in een tempo van 3'32, wat 8 seconden boven het doeltempo lag. Hier had ik het echt heel erg zwaar, maar ik moest het gewoon volhouden! Voor mezelf, maar toch zeker voor het team!

Was ik blij dat daarna ook meteen de laatste kilometer kwam. Nog even met goed tempo 2 bochten door proberen te komen, even uitkijken bij het opkomen van de baan. Daar was het ook nog eens redelijk glad en gleed ik bijna weg. Gelukkig ben ik op de trails wel wat gewend en kon ik het goed corrigeren. Op de baan de eindsprint ingezet en met een zwaar tempo op de finish afgestormd. Vooral ook omdat ik de klok nog net onder de 17 minuten zag tikken, tik tik tik... 52, 53, 54, 55...... nog meer tempo, de tasuki afgeven aan Bram en meteen de Garmin uitdrukken. Man ik ging kapot. Maar kijkend op het horloge gloeide ik helemaal van binnen. 16'58"53, gehaald, een 5k onder de 17 minuten. Mijn doeltijd gehaald! Een heel dik PR! Feest natuurlijk! Onder het leegdrinken van een flesje water kreeg ik dan meteen ook felicitaties van mijn overige teamleden wat me weer een beetje in de werkelijkheid bracht. Alleen dan heel blij!

De rest van de dag was voor mij een halve roes. Het was echt ontzettend gezellig, dus lekker met iedereen ouwehoeren. De andere lopers allemaal aanmoedigen en mijn eigen team een beetje in de gaten houden. Af en toe als er een loper van ons team langskwam hoorden we dat we op de 1e plek liepen van het mixed-klassement. Hopend dat dit ook nog echt zo was zat de stemming er erg goed in. Bram liep voor ons team een ontzettend mooie 37'38. Vooral ook omdat hij net terugkomt van een blessure. Daarna liep Femke een prachtige 23'42 op weer een 5k en de 2e 10k werd gelopen door Martijn in ook weer een mooie 39'33. Sander mocht de laatste 5k lopen, ook weer ontzettend snel in 19'49 en als afsluiter maakte Dennis de marathon af met 7.2km in 28'21. 

De andere teams liepen ook allemaal erg goed, er werden erg veel PR's gelopen en voor sommigen zelfs tijden die ze nooit hadden verwacht. Bjorn had bijvoorbeeld een 20'42 gelopen op de 5km en dat kwam voor hem als een ontzettende verrassing. Zo dicht bij de 20 minuten, dat was dus meteen een mooi doel voor een volgende keer. Dan kunnen we waarschijnlijk wel 2 teams maken die meestrijden voor de prijzen. Er waren soms ook wat mindere berichten, zo kwam iemand van een van de teams niet opdagen. Zonder ook maar iets te melden. Zo werd ik gevraagd om ook nog een 10k te lopen als vervanging. Aangezien ik al wel 1.5 uur rust had gehad stemde ik hier natuurlijk mee in. Kan de andere teams ook zeker niet laten stikken. Ze liepen dan wel niet mee voor de prijzen, maar toch probeerde ik ook hier een redelijke tijd neer te zetten. Wel zonder diep te gaan, maar toch een mooie tijd gelopen van 38'27.

Daarna kwam al bijna onze laatste loper binnen van het snelle team, dus het was op naar de finish. De laatste loper mochten we met z'n allen begeleiden en als team over de finish. Dit is altijd een leuk moment en zo kan je er nog een eindsprintje uitschreeuwen als er nog wat in zit. Maar sowieso erg gezellig om dat met z'n allen te kunnen doen.

Voorste 2 van een ander team, daarachter wij.

De omroeper meldde meteen al dat wij het eerste mixed-team waren die binnenkwam. Dat was dus weer extra feest! Samen hadden we een hele mooie tijd gelopen van 2.46'01 op de marathon. Helaas dus net niet onder de 46, maar toch een erg goede prestatie! En het Fok!-PR verbeterd met 8 minuten!

Doordat ik ook nog was ingevallen, mocht ik even daarna nog een keer gezamenlijk finishen. Ook hier was dat weer erg leuk.

Iedereen had echt ontzettend goed gelopen vandaag! Als beloning kregen we ook nog eens erg lekker weer en dus konden we lekker genieten van een barbecue en verder meegenomen etenswaar. Tussendoor natuurlijk even bij de prijsuitreiking kijken en daar ook nog eens gehuldigd worden. Erg tof was dit!

Het winnende mixed-team!

Zo werd het opnieuw een erg geslaagde dag, dit jaar zelfs nog beter dan vorig jaar, want prijzen! Maar de gezelligheid was natuurlijk het belangrijkste en dat zat ook erg goed! Het weer was perfect, met onder het lopen wat miezeren, maar daarna tijdens de BBQ heerlijk weer. En natuurlijk alle prachtige prestaties van alle lopers die er bij waren!

Volgend jaar weer!

It's all in the weekend!

Na een fantastisch weekje Frankrijk had ik een lekker weekje 'rust'. Ik had me voorgenomen om deze dan ook lekker te gaan benutten, door hem helemaal vol te proppen met allerlei zaken. Rust was helaas niet 1 van die zaken. Maar hardlopen kwam er ook maar niet van. Mijn benen waren daar eigenlijk best blij mee, die vonden de week in Frankrijk best zwaar. Helaas voor mijn benen stond er nog wel een zwaar weekendje voor de deur.

Trainingsweekend Team Vroem

Het laatste weekend van de vakantie werd doorgebracht in zeeland. Ik was uitgenodigd door mijn trainer Henny om dat weekend deel te nemen aan een trainingsweekend met nog wat meer van 'zijn' lopers. Dit vond ik wel een erg  leuk idee. Vrijdagmiddag werd ik dan ook weggebracht door Daniëlle naar Maarssen, om vanaf daar met Gerben mee te rijden naar het vakantiehuisje.

Aangekomen in zeeland wachtte ons uiteraard meteen een lekker rustig duurloopje van 13km. Dus even snel omgekleed en 10 minuten later waren we met z'n zessen op pad. Henny, Gerben, René, Maarten, Chiel en ik. Het plan was om op een tempo van ongeveer 4'50 te gaan lopen, maar in zo'n groepje ga je toch snel aan elkaar optrekken, waardoor we na een klein tijdje op een tempo van 4'30 kwamen te lopen. Voor Henny was dit eigenlijk al zijn M-tempo. Dus wat te snel, maar hij vond een leuk tempoloopje ook wel een mooi idee. Het werd in ieder geval een erg gezellige training, al zei Henny na verloop van tijd steeds iets minder. Gelukkig hebben we dat in de avond ruimschoots goedgemaakt. Wat valt er toch veel te vertellen over een gezamenlijke erg leuke hobby!

De volgende morgen stonden we weer lekker vroeg op om nog even een goed ontbijtje naar binnen te werken. Dit hadden we wel nodig voor de volgende training. Meer mijn soort van training! De auto's werden gepakt en de duinen opgezocht. Dat klonk mij als muziek in de oren! Het begon al erg leuk door een mooi paardenpad door het bos. Lekker veel mul zand en heerlijke singletrails. Lichtvoetig vlogen we daar met z'n allen overheen, de een iets lichtvoetiger dan de ander. Waarna we meteen 2 behoorlijk lange trapjes kregen, het duin op. Dat is leuk! De rest vond het iets minder, maar ze deden zeker niet onder voor mijn gejaag. De volgende paadjes waren ook erg leuk, lekker slalommend door de duinen, leuke klimmetjes en erg snelle afdalingen. Ik kon er geen genoeg van krijgen! Helaas gingen we even later alweer het strand op om weer richting de auto te lopen. Dit was gewoon heerlijk lopen met de wind door het haar en het zout in je neus. Af en toe een klein versnellingkje en luisteren naar verhalen over de Kustmarathon, die over hetzelfde strand loopt. Misschien toch eens kijken wanneer ik die ga lopen.

Na het strand liepen we weer lekker het duin op, bovenop hielden we even stil en werd ik uitgedaagd om de weg omlaag en omhoog rennend af te leggen. Dit zou namelijk een erg pittige afdaling en klim zijn. Dat moet je mij natuurlijk niet zeggen en ik vloog gevolgd door Gerben naar beneden. En was daarna ook weer bijna net zo snel weer boven, heerlijk even uitleven. Daarna de anderen nog even aangezet om met me mee te lopen en daar gingen we weer. Vliegen! Maar daarna ook weer sprintend naar boven, toen voelde ik het toch best behoorlijk en was blij dat de anderen toen ook moegestreden waren. Af en toe heb je gewoon zoiets even nodig. Het uitlopen naar de auto ging toen ook weer lekker op een rustig tempo.

Weer bij het huisje aangekomen hadden we enkele uurtjes om even uit te rusten of zelfs een middagdutje te doen. Daar werd dan ook gretig gebruik van gemaakt, het zonnetje scheen ook nog eens volop dus de tuinstoelen waren allemaal bezet en het geouwehoer over hardlopen was weer op volle toeren. De beentjes lekker omhoog om wat bij te komen. Natuurlijk daarna ook weer het energieniveau aanvullen door te lunchen en daarna nog wat verder rondhangen. Want in de middag stond de zwaarste training van het weekend gepland, de Out&back. Dat betekende dat we 5 minuten in marathontempo moesten afleggen, waarna we meteen moesten omdraaien om dezelfde afstand terug in 4 minuut en 15 seconden te moeten lopen. Dat was dan ongeveer 10k tempo. Gelukkig heb je daarna ook nog 3 minuten rust. Aangezien Gerben net wat sneller is dan mij besloten we om het samen te gaan lopen, met z'n tweeën kan je het toch beter aan dan alleen. Het uitrekenen van de tempo's liet ik maar aan hem over en hij kwam al snel tot de conclusie dat we heen ongeveer 4'/km gingen lopen, waarna we terug op 3'30/km per kilometer moesten doen. Dat zou dus ongeveer 1250 meter op tempo worden. Pfoe, bring it on!

Een uurtje later stonden we gespannen op een kruising van een gelukkig erg rustige weg. Even diep ademhalen, de adrenaline laten stromen en maar op weg gaan voor de eerste interval. De eerste 5 minuten gingen lekker soepel, een klein tegenwindje voor wat afkoeling en een gezamenlijke pas. Toch fijn als je dan ook allebei bijna dezelfde loopstijl hebt. Hoe verder we kwamen hoe meer ik hem begon te knijpen voor de afstand die we op tempo terug moesten lopen. Het was toch best een lang eind. Maar aangekomen bij het eerste keerpunt heel snel het tempo kunnen vinden waarna we het samen toch konden volbrengen. 1 gelukt, nog maar 3 te gaan. Aangezien het zonnetje erg lekker scheen en we de terugweg iets meewind hadden was het erg warm geworden. Er werd dan ook snel besloten om topless verder te gaan, er was verder toch niemand in de omgeving. 2 van de anderen volgden ons voorbeeld en toen liepen daar ineens 4 halfnaakte mannen erg hard, dat moet er raar uitgezien hebben. Maar hardleers als we zijn boeide ons dat zeer weinig.
De volgende 2 intervallen gingen eerlijk gezegd erg soepel, het tempogevoel was er heel snel en het tempo kwam ook best makkelijk. De laatste was ik dan ook van plan om even te gaan knallen op de terugweg. Helaas dacht mijn lijf daar anders over en na de 2 vorige trainingen vond mijn rug het even genoeg en begon te protesteren. Hierdoor werd het ademhalen opeens erg lastig en had ik moeite om Gerben te kunnen volgen op het snelle tempo. Gelukkig was het dan ook echt de laatste en kon ik er met mijn laatste krachten toch nog een mooi eind aan breien. Maar Gerben kwam er wel wat frisser uit en hij kon mij weer even op mijn plaats zetten. Soms heb je dat ook nodig.

Sporters als we zijn werd er 's avonds natuurlijk ook voetbal gekeken. Er werd zelfs daadwerkelijk over voetbal gesproken! Na 2 hele leuke wedstrijden van het WK te hebben gezien moesten we wel weer snel naar bed, want de volgende ochtend stond de laatste training alweer gepland. 1.5 uur het huis schoonmaken. Wat een hele klus was. Gelukkig mochten we daarvoor dan wel wat ontspanning opzoeken door een slordige 21 kilometer te lopen. Dit ging gelukkig wel echt in een rustig tempo, al werd er in de laatste 3 kilometer toch wat met de krachten gesmeten met kleine tussensprintjes, eindsprintjes en gejaag op fazanten. Erg leuke ontspanning! Maar daarna dus serieus aan de bak met poetsdoeken en allesreiniger. Met het zweet op onze hoofden werd daar gelukkig snel mee afgerekend en konden we het huisje prachtig schoon achterlaten voor de volgende huurders. Een sprankelend einde van een fantastisch weekend!

De uiteindelijke kilometerstand van deze 3 dagen kwam in 4 trainingen uit op 58 kilometer, waarbij de meeste kilometers onder de 4'30 gingen. Wat dus een erg mooie uitslag is voor een weekendje zeeland. Hierbij wil ik alle betrokkenen even bedanken voor de gezelligheid en uiteraard Henny extra in het zonnetje zetten voor het beschikbaar stellen van het huisje en het regelen van het weekend, eten en de trainingen! Het was echt helemaal top! Bedankt!!!

De Garminlogjes van de trainingen:
13km duurloopje:
http://connect.garmin.com/activity/530876456

Duin- en strandloopje:
http://connect.garmin.com/activity/531880306

Out&back:
http://connect.garmin.com/activity/530876509

Lange duurloop:
http://connect.garmin.com/activity/530876559

Een weekje vakantie!

Vorige week heb ik tot mijn grote geluk een weekje vakantie gehad. Gezellig samen met mijn schoonfamilie naar Frankrijk. Om precies te zijn in Normandië aan Omaha beach. Waar 70 jaar geleden de Geallieerden zijn geland om Europa te bevrijden van de Asmogendheden.

Naast een aantal ontzettend indrukwekkende bezienswaardigheden en musea heb ik deze week natuurlijk ook gebruikt om nog wat leuke kilometers te maken in het buitenland. Aangezien ons huisje op ongeveer 1.5 kilometer van Omaha beach af lag was dit mijn vaste trainingsstekje geworden. Ook omdat het een mooie helling was van ongeveer 45 meter hoog en een meter of 400 lang. Met langs de bunkers heen ook nog wat mooie paadjes om me helemaal te kunnen uitleven.

De eerste keer dat we er zijn wezen kijken gingen we met z'n allen. Ik op de Fivefingers om lekker vrij alles te kunnen bekijken. Tussendoor een beetje tussen de bunkers doorlopen en een stukje over het strand op blote voeten. Het was er sowieso indrukwekkend, er stond een mooi monument en de bunkers deden voor mij denken aan de openingsscène van Saving Private Ryan. Al was dit natuurlijk waar het allemaal echt gebeurd was.

De tweede dag ging ik in de avond op pad voor mijn eerste training. Eerst een mooi rondje over het strand en daar lekker klauteren en glijden over de rotsen die aan de achterkant van het strand lagen. Dit was een ontzettend goede training voor het technische werk. Het ging niet zo snel, maar het kostte veel kracht om van rots naar rots te springen en uit te kijken voor het vele zeewier wat alles heel glad maakte.

Daarna weer terug naar het bunkerstrand om daar wat heuvels te trainen. Vooral ook omdat ik daar in Frankrijk zo snel geen stepup bankje had. Maar dit was natuurlijk ook veel leuker en zo maakte je al spelend lekker wat kilometers. Soms het wat minder steile pad over het gras afgewisseld met de speelstukjes langs de bunkers zelf. Waaronder een bijna verticale afdaling van een meter of 2.5 die vooral naar beneden erg leuk was om eraf te vliegen.

Deze eerste training was dan ook een erg groot succes voor mij. Lekker 18.5 kilometer gelopen met ongeveer 525 hoogtemeters. 11x Omaha beach opgerend en daar helemaal niet bij hoeven wandelen. Het was zo leuk dat ik de volgende trainingen ook hier heb afgewerkt.

De tweede training was 2 dagen later in de middag. De rest van de familie ging lekker op het strand liggen, het was echt ontzettend lekker weer met een graad of 25 en een heerlijk zonnetje. Maar ik wou eerst eens even al het luie zweet eruit werken. Dus tussen alle mensen die daar lekker naar het strand gingen en de bunkers aan het bekijken waren liep 1 mafkees in trailuitrusting zich het apelazarus te zweten. Wat een hitte! Gelukkig had ik een handbottle mee met een halve liter water en ik had Daniëlle een 2 liter fles bronwater meegegeven zodat ik het nog kon bijvullen. Wat ik 2 keer heb moeten doen. Mijn eerste idee was om het strand 25 tot 30 keer te beklimmen, maar dat werd toch wat aangepast. Mede doordat mijn benen nog wat zwaar waren van de 1e training. Maar heb het toch nog 15x volgehouden. Wat nog lang niet aan de gehoopte 1000 hoogtemeters kwam, maar toch weer een lekkere training was. +-630 was het uiteindelijk. Toen ik voor de 10e keer omhoog liep zag ik nog opeens een rare tak op het pad die er de vorige 9x nog niet lag. Hier door een reflex overheen gesprongen en toch maar even gekeken wat dat nou was. Bleek het een adder te zijn, erg gaaf om te zien natuurlijk, maar wel oppassen! Het addertje schrok zelf nog meer van mij en maakte zich snel uit de voeten de bosjes in.

Meteen een leuk verhaal om te vertellen toen ik weer terug was bij de zonnebadende familie en ik had daarna zelfs nog tijd om zelf ook lekker het zeewater in te duiken. Zo werd het nog een uiterst relaxte middag!

De dag voordat we weer teruggingen naar Nederland had ik aangepakt om een wat langere training te doen. Om op te warmen heb ik eerst weer 3x Omaha beach bedwongen en daarna ben ik gewoon lekker over het strand wat kilometers gaan maken. Het was toen gelukkig een stuk minder warm en kon heerlijk rustig rondlopen. Alleen de meeuwen en andere zeevogels hadden last van mij. De terugweg net zo makkelijk hetzelfde pad weer genomen en zo kon ik ook meteen kijken hoe mijn 'afzet' was tijdens het lopen. Maar dat zag er erg goed uit. Ik ben behoorlijk bezig geweest met mijn loopstijl natuurlijk met het natuurlijke lopen en op de FiveFingers, maar dat kwam goed uit de verf. Op de losse delen zand kon je vooral erg goed zien dat ik nauwelijks tot niet afzet met mijn tenen. Nu is dat op los zand helemaal niet slim omdat je dan toch wegglijd, maar ook op de vastere stukken zand zag je goed dat ik alleen mijn voeten optilde. Leuk om dat zo te kunnen zien.

Tussendoor heb ik nog 3x de heuvel beklommen en als afsluiter weer 4x. Zo kwam ik dus weer op een mooi aantal van 28 kilometers en wat leuke hoogtemeters.

Mijn vakantie begon dus goed met in totaal 64 kilometer in Frankrijk en in totaal een stuk of 1600 hoogtemeters. Leuk om dan te bedenken dat ik in de Ardennen 50 kilometer moet lopen met een stuk of 2400 hoogtemeters. En dat in 1 dag. Pfoe! Gelukkig heb ik nog wel 2 maanden om me hiervoor op voor te bereiden. De 2e week vakantie die ik thuis vier maar weer even wat extra oefeningen doen.